Pangkat 3 III-1: Sebandal

BUHAY 3^RD YEAR!

Taong 2011-2012, isang pinaka “challenging” na taon para sa akin. Lalo na para sa isang “transferee” na tulad ko. Hindi ko lubos akalain na makakapag-adjust ako agad, lalo na galing pa ako sa probinsya. Bisaya hanggang tagalog na lingguwahe pero napagtagumpayan ko ang lahat ng iyon.

Siguro nakatulong sa akin sa pag-adjust ng madali ay halos lahat ng mga kaklase ko ay “transferee” din tulad ko. Nasa huling pangkat kami, ako ang lubos na pinagkakatiwalaan ng aming guro kaya sa akin nakaatas ang lahat ng mga tungkulin sa loob ng klase. Hindi ako sanay na maging isang lider, maging isang Presidente, minsan Kalihim na rin, at ito pa, tagasundo sa mga kaklase kong lumiliban sa klase sa mga “computer shop”. Hindi ko inaasahan na magagawa ko ang lahat ng iyon sapagkat dati rati ay hindi ako tumatanggap ng anumang tungkulin sa loob ng klasrum dahil wala akong tiwala sa sarili ko na makakaya at mapapagtagumpayan ko ang anumang iniaatas sa akin.

Sa tulong din ng mga matatalik ko na kaibigan, nalabanan ko ang aking mga pangamba sapagkat pinalalakas nila ang aking loob at naniniwala sila sa aking kakayahan. Minsan ‘pag wala silang gagawin ay tumutulong sila sa akin. Cathy, Jay, Cha , Brod at Gabx, maraming salamat sa lahat ng ginawa niyo, ‘gaya na lang ng pagpapalakas ng loob ko, isa kayo sa mga inspirasyon ko . Kahit panggabi kami, Masaya pa rin ang gaming klase.

Isang masamang balita para sa aming lahat ‘nung malaman naming ayaw ng bagong Prinsipal na may “3^rd shift” kaya napagdesisyunan na maglilipatan. Naging malungkot ako sapagkat iniisip ko na magkawatak-watak kaming magkakaibigan at isa pa panibagong “adjustment period” na naman. Lalo pa itong nadagdagan nang malaman ko na sa unang pangkat ako malilipat, iniisip ko na ‘di ko kaya, pero buti na lang kasama ko pa rin sila maliban kay Jay na nasa pangkat tatlo pero okay lang sabay pa rin naman kaming umuwi at magkatabi lang an gaming klasrum.

Ngayon, malapit na kami sa mga bago naming kaklase. Pati na rin sa mga guro na inaakala naming masyadong masungit at strikto ‘nung una. Masyado kaming pasaway sa aming mga guro, tawa dito, tawa doon…kulitan dito, kulitan doon…barahan dito, barahan doon…’yan ang buhay naming ngayon, masyadong pasaway pero nagmamahalan. Kahit marami na kaming mga bagong naging kaibigan, hindi pa rin mapapantayan ang dating samahan. Magkakasama pa rin kami ngayon at dama pa rin ang “ULTIMATE BARKADA EXPERIENCE”, lalo pang sumaya nang naging malapit sa amin si Dandy,lalong tumibay. .lalong sumaya.

Kahit marami kaming ginagawa ngayon. .daming proyekto. .hindi pa rin nawawala ang jamming at bonding.Dinadaan lang sa ngiti ang pressure. Ito ako ngayon, ang dating walang tiwala sa sarili, ngayon malakas na ang loob, ang dating seryoso lalo na ‘pag napre-pressure, ngayon dinadaan lang sa mga ngiti at halakhak. Sa taong ito, natuto ako kung ‘panu makisama ng maayos, maging positibo sa lahat ng bagay at ‘yun nga, magkaroon ng tiwala sa sariling kakayahan.

“Maraming salamat sa mga naging kaibigan ko, Cathy, Jay , Cha , Brod , Gabx at Dandy, naging bahagi kayo ng 3^rd year life ko. Ito ang pinakamasaya kong experience at sana tuloy-tuloy nato. Alam kong ang iba sa atin ay lilipat na ng paaralan, sana tuloy-tuloy pa rin ang ating pagkakaibigan.Hindi ko kayo makakalimutan.Sa mga guro naman na nagtiyaga sa aming kakulitan at naging bahagi ng paglalakbay kong ito,maraming salamat at naging inspirasyon ko kayo,nawa’y magkaroon pa kayo ng maraming taon sa pagtuturo para maging inspirasyon pa kayo ng marami at maibahagi niyo pa sa marami pang kabataan ang inyong mga kaalaman. Sa lahat naman ng 3^rd year pangkat 1, maraming salamat din at naging mabuti kayo sa akin at sa aming magkakaibigan,sana magkakasama-sama pa tayo.

_____________________________________________________________________________________________

“ Damdamin mo’y ‘Di ko Maaruk ”

Mahal kita ‘di mo lang alam ,

Ewan ko kung ito’y iyong ramdam.

Takot akong damdami’y isugal,

Kaya ayokong iparamdam aking pagmamahal.

‘Pag ika’y ngparamdam ako’y kinakabahan,

‘Di ko alam kung bakit, ako’y palaging napapaisip.

Ako’y palaging nagdadalawang-isip,

Nagdadalawang-isip kung totoo ang iyong nararamdaman.

Kaba’y dinadaan ko sa tawa at biro,

Pinipisil ang pisngi,pero ika’y parang seryoso.